Για την 8η Μάρτη, Ημέρα της Γυναίκας

 

 

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ			Ζάκυνθος 08/03/2024
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ (Ε.Λ.Μ.Ε.Ζ.)			Αρ. Πρωτ.: 33
Πληροφορίες	:	Προβής Φώτης	ΠΡΟΣ: Σχολεία Β΄θμιας Εκπ/σης
Τηλέφωνο	:	6978936176	Κοιν: ΜΜΕ
Site	:	http://elmez.blogspot.gr
e-mail	:	elmezante@yahoo.gr

 

 

 

 

ΘΕΜΑ: «Για την 8^η Μάρτη, Ημέρα της Γυναίκας» 

 

Η ΕΛΜΕ Ζακύνθου τιμάει την 8η Μάρτη, Ημέρα της Γυναίκας, πρωτοστατώντας στον οργανωμένο και συλλογικό αγώνα για προστασία των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών των γυναικών σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής: τα δικαιώματα, την εργασία, την Υγεία, την κοινωνική προστασία της μητρότητας. 

Η απεργία των εργατριών στα υφαντουργία της Νέας Υόρκης το 1857 έφερε ορμητικά στο προσκήνιο το αίτημα για ισοτιμία της γυναίκας στην εργασία και στην κοινωνική ζωή και κατέδειξε ότι η κύρια ρίζα της ανισοτιμίας των γυναικών είναι η κοινωνική εκμετάλλευση. Τα αιτήματά των εργατριών της Νέας Υόρκης μένουν ακόμη και σήμερα αδικαίωτα και για αυτό αποτελούν πηγή έμπνευσης για να συνεχίσουμε την πάλη μέχρι την υλοποίησή τους. Προς αυτή την κατεύθυνση σήμερα οι γυναίκες καλούνται να παλέψουν την εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς, τη βία, ιδιαίτερα την εργοδοτική, κρατική. 

Σε αυτή την κατεύθυνση το ΔΣ της ΕΛΜΕΖ καλεί τους συναδέλφους να μιλήσουν με τις μαθήτριες και τους μαθητές μας για τους  αγώνες των αγωνιστριών γυναικών και στη χώρα μας, ξεκινώντας από την πρώτη καταγεγραμμένη απεργία των εργατριών του Ρετσίνα, φτάνοντας στο σήμερα και στους αγώνες των γυναικών-απεργών στα τηλεφωνικά κέντρα. Να κάνουμε γνωστή στους μαθητές μας τη δράση των γυναικών που άνοιξαν τον δρόμο της πάλης για τη γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση.

Διεκδικούμε όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις ώστε κάθε εργαζόμενη να στέκεται στα πόδια της χειραφετημένη, χωρίς να εξαρτάται οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά στα πλαίσια του γάμου, της οικογένειας ή της διαπροσωπικής της σχέσης. Σ΄ αυτές τις συνθήκες ανασφάλειας, γίνεται όλο και πιο δύσκολο για μια γυναίκα να απεγκλωβιστεί από μια βίαιη παθογόνα σχέση. Αντιπαλεύουμε όλους τους παράγοντες- οικονομικούς, κοινωνικούς- που “γεννούν” τους δράστες- τέρατα και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειμένες στην πολύμορφη βία, που φτάνει μέχρι τη σεξουαλική παρενόχληση, την ενδοοικογενειακή βία, το βιασμό, ακόμα και τη δολοφονία. 

Η μονόπλευρη αντιπαράθεση γύρω από τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και την ένταξη ή όχι της «γυναικοκτονίας» ως ειδικού εγκλήματος αποκρύπτει τις πραγματικές κοινωνικές αιτίες του προβλήματος, της γυναικείας ανισοτιμίας στη σύγχρονη κοινωνία της εκμετάλλευσης. Λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, καλλιεργώντας την αντίληψη ότι ένα κοινωνικό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά αποκλειστικά με την αυστηρότερη ποινική του αντιμετώπιση, δηλαδή με την κατασταλτική λειτουργία του νόμου.

Δεν ξεχνούμε ότι και σήμερα η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως κατώτερη: οι συναδέλφισσες μας αναπληρώτριες που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τις μόνιμες, η θεσμοθέτηση της εργασιακής ζούγκλας, της δουλειάς χωρίς δικαιώματα, η εξίσωση της ηλικίας συνταξιοδότησης με τους άνδρες στο όνομα της «ισότητας», είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά και η ΕΕ λειτουργούν εχθρικά προς τα δικαιώματα των γυναικών και διαιωνίζουν το καθεστώς ανισοτιμίας.

Δε συμφιλιωνόμαστε με την πολιτική ΕΕ και κυβερνήσεων για την “ισότητα των φύλων” και τις “ίσες ευκαιρίες” ανδρών και γυναικών στην εργασιακή ζούγκλα, που έχουν νομοθετήσει όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Η εργαζόμενη γυναίκα καλείται να προσαρμόσει τη ζωή της, να εργάζεται όσο, όπου και όποτε επιτάσσουν οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας, με άστατα- πολύωρα- εξαντλητικά ωράρια, χωρίς προσωπικό ελεύθερο χρόνο για κοινωνική ζωή και δράση. 

Σε κάθε είδους πιέσεις και βίας που δεχόμαστε στους εργασιακούς χώρους, στην οικογένεια, σε κάθε πλευρά της ζωής μας επιλέγουμε το δρόμο του θάρρους, του συλλογικού αγώνα που μας δυναμώνει, που μας κάνει να αντέχουμε τις δυσκολίες. Γι’ αυτό βγαίνουμε μπροστά με το σωματείο μας και διεκδικούμε τη ζωή που αξίζει σε μας, τα παιδιά και τους μαθητές μας.

 

Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. 

Για τις/τους αναπληρώτριες/ες εκπαιδευτικούς που  καθημερινά βιώνουν την αβεβαιότητα  και ανασφάλεια διεκδικούμε εξίσωση των δικαιωµάτων των αναπληρωτών µε εκείνα των µόνιµων εκπαιδευτικών. 

·    Ειδικά για τις αναπληρώτριες, εξίσωση των δικαιωμάτων των μόνιμων και των αναπληρωτριών εκπαιδευτικών στην προστασία της μητρότητας. Να εξασφαλιστούν άμεσα στις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς οι ίδιες άδειες µητρότητας µε εκείνες των µόνιµων (εγκυµοσύνης, λοχείας, ανατροφής) αλλά και οι αναγκαίες όποτε αρρωστήσουν αναρρωτικές άδειες. Ειδικότερα να εξασφαλίζεται η απαιτούµενη άδεια µε αποδοχές σε κάθε αναπληρώτρια που το έχει ανάγκη σ’ όλη τη διάρκεια της εγκυµοσύνης της. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικώς υποβοηθούµενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος.

·    Μέτρα στήριξης των αναπληρωτών-τριών και των οικογενειών τους. Επίδομα στέγασης, δωρεάν μετακινήσεις, δικαίωμα συνυπηρέτησης στα ζευγάρια των εκπαιδευτικών.

·    Διεκδικούμε τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτριών και αναπληρωτών εκπαιδευτικών που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση, για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες των δημόσιων σχολείων. 

 

Δίνουμε δυναμικά το παρών στους εργατικούς- λαϊκούς αγώνες, δυναμώνουμε κάθε εστία αγώνα! Συζητάμε με τους μαθητές μας για την 8η Μάρτη και τη σύγχρονη πάλη για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας.

 

Παλεύουμε για:

1.    Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες.

2.    Μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας. 

3.    Κρατική χρηματοδότηση και ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, των Νοσοκομείων και ΠΦΥ με προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού και λοιπού προσωπικού. Επαναλειτουργία των Νοσοκομείων που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια.

4.    Δημόσιες και δωρεάν δομές συμβουλευτικής γονέων, παιδιών, οικονομικής, κοινωνικής στήριξης των διαζευγμένων γονιών, ιδιαίτερα των μονογονεϊκών οικογενειών. 

5.    Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια. Κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Όχι στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας. 

6.    Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη δημιουργία και λειτουργία των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές κ.α.), με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ. Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία, σχολές, σε χώρους νεολαίας από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.