|
|||
ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ |
Ζάκυνθος 30/9/2022 |
||
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ (Ε.Λ.Μ.Ε.Ζ.) |
Αρ. Πρωτ.: 61 |
||
Πληροφορίες |
: |
Προβής Φώτης |
ΠΡΟΣ: Σχολεία Β΄θμιαςΕκπ/σης |
: |
6978936176 |
Κοιν: ΜΜΕ |
|
Site |
: |
||
e-mail |
: |
elmezante@yahoo.gr |
Συμμετοχή της ΕΛΜΕΖ στην κοινή συνέντευξη τύπου Συλλόγων την Παρασκευή
30/9
Θέμα 1ο: Πρόταση διεκδίκησης και αγώνα για τα ζητήματα:
των μισθών, των όρων διαβίωσης και εργασίας των εκπαιδευτικών
Απευθύνουμε σε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα, μόνιμο/η,
νεοδιόριστο/η και αναπληρωτή/ρια κάλεσμα αγώνα και κοινής δράσης ενάντια στην
πολιτική της ανέχειας, της ακρίβειας και της καθημερινής ανασφάλειας. Τώρα
είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μέσα από τα σωματεία μας,
τους Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ, χωρίς καμία καθυστέρηση και αναμονή, βγαίνουμε
μπροστά.
Δεν
πάει άλλο με τους πετσοκομμένους, παγωμένους για 12 χρόνια και εξαθλιωμένους
μισθούς των εκπαιδευτικών. Δεν αντέχουμε άλλο ο μισθός μας να εξανεμίζεται πολύ
πριν τελειώσει ο μήνας, να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα καθημερινά μας
έξοδα εξαιτίας της ακρίβειας, να δυσκολευόμαστε να μετακινηθούμε από και προς
το σχολείο, να αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε 350€-500€ για σπίτια – αποθήκες. Σαν
να μην έφταναν όλα αυτά αναγκαζόμαστε να
καταβάλλουμε τεράστια ποσά, ως δίδακτρα, για τα περιβόητα «προσόντα».
Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βάλει από την τσέπη μας χρήματα για
βασικά εργαλεία στην τάξη, λόγω των ελλείψεων σε μέσα και υποδομές, ώστε να
ανταποκριθούμε στο παιδαγωγικό μας έργο απέναντι στους μαθητές μας.
Λέμε ένα μεγάλο: Φτάνει πια!!
Δεν μπορούμε να ματώνουμε άλλο για να προσφέρουμε στο αντικείμενο
που σπουδάσαμε και που τόσο πολύ αγαπάμε!
Οι
εκπαιδευτικοί για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στον παιδαγωγικό μας ρόλο,
πρέπει πρώτα και κύρια να μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι! Να μη χρειάζεται να
καταφεύγουμε σε 2η και 3η δουλειά, για να τα φέρουμε
βόλτα. Γι’ αυτό απαιτούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας!
12 χρόνια τώρα «ματώσαμε» από τις περικοπές που μας επέβαλαν
εναλλάξ και όλες μαζί οι κυβερνήσεις.
Έχουμε
χάσει πάνω από 6 (!) μισθούς, στις συνολικές ετήσιες απολαβές μας, τα τελευταία
12 χρόνια. Ένας νεοδιόριστος/η, χωρίς τέκνα, που δουλεύει για πρώτη φορά στην εκπαίδευση, αμείβεται με 737 ευρώ, όταν
το 2009 λάμβανε 1180 ευρώ. Πιο λίγο και
από τον βασικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα! (βλ πίνακα 1)
Υπενθυμίζουμε
ότι με τους μνημονιακούς νόμους και τις εφαρμοστικές εγκυκλίους που ψήφισαν οι
κυβερνήσεις της Ν.Δ. , του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ χάσαμε σταδιακά τα παρακάτω:
-
Επίδομα γάμου (35 ευρώ). Πλέον, δίνεται ως μοναδικό επίδομα αυτό
των παιδιών, οπότε ένας έγγαμος εκπαιδευτικός χωρίς παιδιά δε λαμβάνει κανένα
επίδομα.
-
Εξωδιδακτικής απασχόλησης (355,91 ευρώ)
-
Επίδομα διδακτορικού και μεταπτυχιακού τίτλου (75 και 45 ευρώ,
αντίστοιχα), που αντικαταστάθηκαν από την άνοδο στα μισθολογικά κλιμάκια για
τους κατόχους των παραπάνω τίτλων.
-
Επίδομα απόδοσης (100 ευρώ)
-
Διδακτικής προετοιμασίας (105 ευρώ)
Αν
συνυπολογίσουμε την κατάργηση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας
(13ου και 14ου μισθού), η συνολική ετήσια μείωση για
τον νεοδιόριστο προσεγγίζει τις 7000 ευρώ, ήτοι πάνω από 42%. Αν
προσθέσουμε και το πάγωμα του ΜΚ 2016 – 2017 η μείωση προσεγγίζει το 45%. Στον
ήδη πετσοκομμένο μισθό ήρθαν να προστεθούν και μια σειρά εισφορές –
φοροληστείας (αλληλεγγύης, φυσικών προσώπων κ.τ.λ.).
Με
όλα αυτά τα επιδόματα, μετά την αφαίρεση φόρου και κρατήσεων, ο καθαρός μισθός
ενός εκπαιδευτικού με 15 χρόνια υπηρεσίας (χωρίς παιδιά) ανερχόταν στα 1347,36
ευρώ. Η σύγκριση με τα 1029,47 ευρώ που σήμερα λαμβάνει δε χρειάζεται
σχολιασμό.
Αν
σε αυτές τις μειώσεις προσθέσουμε το νέο φόρο του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση του ΦΠΑ
ακόμα και σε βασικά είδη διατροφής και κατά τους τελευταίους μήνες την
εκρηκτική αύξηση των τιμών σε καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, ενοίκια και βασικά είδη
διαβίωσης (ο πληθωρισμός τρέχει επίσημα με 11% και ανεπίσημα 16%),
καταλαβαίνουμε ότι επί της ουσίας, η αγοραστική δύναμη του μέσου εργαζόμενου
γενικά, του εκπαιδευτικού ειδικά, έχει μειωθεί
πολύ πάνω από το 50% και ίσως άνω του 60% σε σχέση με την περίοδο
2009-2010.
Το «δε
φτάνει ο μισθός ούτε για τις τρεις πρώτες εβδομάδες» δεν είναι σχήμα λόγου,
ίσως μάλιστα να είναι και μια μάλλον μετριοπαθής διαπίστωση.
Δεν «προσαρμοζόμαστε» - δεν συμβιβαζόμαστε. Αγωνιζόμαστε για να
νικήσουμε!
Όχι στην κοροϊδία των κάθε λογής pass και vouchers! Διεκδικούμε αξιοπρεπή ζωή
με δικαιώματα.