Βγάζουμε συμπεράσματα, καμιά απογοήτευση

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ			Ζάκυνθος, 21/05/2013
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ (Ε.Λ.Μ.Ε.Ζ.)			Αρ. Πρωτ.:63
Πληροφορίες	:	Χονδρός Δημήτρης	ΠΡΟΣ:Σχολεία Β/θμιας Εκπ/σης
Τηλέφωνο	:	6976256581
Site	:	elmez.blogspot.gr
e-mail	:	elmezante@yahoo.gr

ΘΕΜΑ: «Βγάζουμε συμπεράσματα, καμιά απογοήτευση!»

Αρκετοί συνάδελφοι νιώθουν απογοητευμένοι, προδομένοι, αισθάνονται ότι η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ τους κορόιδεψε. Τα ΜΜΕ μιλάνε για κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα, «για την απόσταση βάσης-ηγεσίας», κλαίνε τάχα για τη χαμένη τιμή του συνδικαλιστικού κινήματος. 

Από παλιότερη κινητοποίηση της ΕΛΜΕΖ

Η Κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την αναξιοπιστία της ΟΛΜΕ για να χτυπήσει το κίνημα, να οδηγήσει τον κλάδο σε συντηρητική αναδίπλωση.

Οι αντιδραστικές εξελίξεις στην εκπαίδευση, η επιστράτευση, η επίθεση κυβέρνησης, πλουτοκρατίας στο σύνολο της ζωή μας δεν μπορούν και δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ζακύνθου και τώρα, όπως και στη φάση των εξελίξεων, απευθύνεται στους συναδέλφους, με καθαρές κουβέντες για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτές τις εξελίξεις:

1. Αποτελεί θετική παρακαταθήκη το γεγονός ότι χιλιάδες εκπαιδευτικοί πήραν μέρος στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ σε όλη την Ελλάδα. Οι αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράστηκαν, η εναντίωση στην πολιτική της συγκυβέρνησης και την επιστράτευση δείχνουν ότι υπάρχει έδαφος για να απαντήσει το κίνημα στο επόμενο διάστημα, αν καταφέρει να παραμερίσει τον κυβερνητικό-συναινετικό συνδικαλισμό και πάρει την οργάνωση της πάλης στα χέρια του.

Ο θυμός και η αγανάκτηση, η διάθεση «κάτι να γίνει» δεν αρκούν. Σήμερα, χρειάζονται επιπλέον προϋποθέσεις, ώστε οι αγώνες μας να γίνουν αποτελεσματικοί, πραγματικός εφιάλτης για όσους μας μαυρίζουν τη ζωή. Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών είναι σε εξέλιξη.

Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, το σχολείο προσαρμόζεται βίαια στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, γίνεται δραματικά ταξικό για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. 

Οι εξελίξεις αυτές καθορίζουν και το τι κίνημα έχουμε ανάγκη σήμερα.

Οι μάσκες έπεσαν

2. Οι εξελίξεις και τελικά, η μη πραγματοποίηση της απεργίας που πρότεινε η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, ήταν προδιαγεγραμμένες. Η ηγεσία της ΟΛΜΕ έπαιξε πολιτικά, επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες του κλάδου, οδήγησε τον κλάδο σε τυφλή απεργία χωρίς συμμαχίες, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική.  

Τελικά, η Γ.Σ. Προέδρων με πρόταση των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΣΚ κατέληξε ότι «δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση της απεργίας». Το ίδιο κι οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ αφού πρότειναν να απεργήσουν μόνο 500 συνδικαλιστές κι όχι όλος ο κλάδος.

ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΠΑΣΚ άφησαν τον κλάδο στο έλεος της επιστράτευσης, τον οδήγησαν σε αδιέξοδο. Απέρριψαν την πρόταση για άμεση απεργιακή απάντηση στην επιστράτευση την Τρίτη 14/5. Τελικά, στη μόνη απεργία που εξαγγέλθηκε και πραγματοποιήθηκε ενάντια στην επιστράτευση (Τρίτη 14/5), οι συνδικαλιστές των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΠΑΣΚ  ήταν απεργοσπάστες!

Μπροστά στην ανάγκη να απαντήσει ο κλάδος στην επιστράτευση, η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΣΥΡΙΖΑ) και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κκε-μλ) δήλωναν: «θα το δούμε όταν έρθει η ώρα», ενώ ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ έλεγαν «πως θα γυρίσουμε με ψηλά το κεφάλι!». Πρότειναν μια απεργία, που δεν είχαν σκοπό να κάνουν! Κάλεσαν τους εκπαιδευτικούς να τη ψηφίσουν, επιδιώκοντας να τους κάνουν συνένοχους στον εκφυλισμό τους.

Ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είμαστε αντίθετοι με καμία μορφή πάλης, ούτε και με την απεργία στις εξετάσεις. Προτείναμε στον κλάδο συγκεκριμένη αγωνιστική πρόταση για 48ωρη Απεργία 16-17 Μάη και νέες Γ.Σ. για την κλιμάκωση του αγώνα, παίρνοντας υπόψη τη συμμετοχή και τη διάθεση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Αναδείξαμε τις προϋποθέσεις για έναν αποτελεσματικό αγώνα.

3. Ποιες είναι όμως σήμερα οι προϋποθέσεις για να είναι οι αγώνες αποτελεσματικοί, για να απαντήσει ο λαός στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει;

§  Οργάνωση, κίνημα αποφασισμένο, ηγεσίες αφοσιωμένες και ικανές για αγώνα μέχρι τέλους.

§  Κοινωνική συμμαχία και σχέδιο για οργανωμένους αγώνες, μορφές πάλης που θα προφυλάσσουν το κίνημα από τυχοδιωκτισμούς, που συσπειρώνουν και προετοιμάζουν τους εκπαιδευτικούς για σύγκρουση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αυτές τις προϋποθέσεις προσπαθήσαμε να αναδείξουμε όλη αυτή την περίοδο ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στην ανάγκη:

§ ο αγώνας να γίνει υπόθεση των ίδιων των εκπαιδευτικών, να συμπορευτούν με τους εργαζόμενους γονείς, τους μαθητές, το εργατικό-λαϊκό κίνημα, κατά περιφέρεια, νομό, δήμο, σχολείο.

§  ο αγώνας να δοθεί ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, να βάζει στο επίκεντρο τις αντιδραστικές εξελίξεις στην εκπαίδευση, το τι μαθαίνουν τα παιδιά του λαού, το πρόβλημα της παιδείας σαν λαϊκό πρόβλημα και ταυτόχρονα τις ανάγκες των εκπαιδευτικών.

Με ένα τέτοιο κίνημα, με ένα τέτοιο προσανατολισμό, μπορούσαμε και μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δίκαια αιτήματά μας ενάντια στις υποχρεωτικές μεταθέσεις, τις χιλιάδες απολύσεις που έρχονται με την αύξηση του ωραρίου και την αξιολόγηση, τον κρατικό αυταρχισμό, το νέο αντιδραστικό πειθαρχικό δίκαιο.

Αυτή η ενότητα, πάνω σε αυτό το περιεχόμενο, είναι ασπίδα και όχημα για το κίνημά μας. Με αυτό τον προσανατολισμό μπορεί το κίνημα των εκπαιδευτικών να βρει στήριξη από τους εργαζόμενους γονείς, από τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών. Να γίνει αποτελεσματικό, να στριμώξει την κυβέρνηση, να φέρει νίκες.

Απ’ όλα αυτά και για όλα αυτά, τί έκανε η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, με ευθύνη των δυνάμεων που την απαρτίζουν εδώ και 20 χρόνια (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΠΑΣΚ);

§  Δεν αντιπάλεψε στα σχολεία και στο κίνημα τις αντιδραστικές επιδιώξεις κυβέρνησης-ΕΕ. Αντίθετα, στις βασικές επιλογές έβαλε πλάτη.

§  Δεν αντιπάλεψε την υποβάθμιση και τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση των παιδιών του λαού, το αντιδραστικό περιεχόμενο των αναλυτικών προγραμμάτων, την επιχειρηματική δραστηριότητα στην εκπαίδευση, τα αντιδραστικά προγράμματα της ΕΕ και των ΜΚΟ στα σχολεία κ.α.

Εμείς αντιπαλεύουμε τη λογική που, οι «αριστερές» δυνάμεις κυρίως, καλλιεργούσαν χρόνια στον κλάδο, πως αρκεί από μόνη της μια απεργία διαρκείας και μάλιστα πάνω στις εξετάσεις «για να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να κάνει πίσω». 

Πριν λίγο καιρό στο ΜΕΤΡΟ, σήμερα στο κλάδο μας, η λογική αυτή κατάρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Είναι αδιέξοδη. Απέναντί μας, έχουμε κυβέρνηση-Ε.Ε.-πλουτοκρατία, έναν αντίπαλο ισχυρό και αδίστακτο. Έχει σχέδιο και στόχο να τσακίσει το κίνημα.

Συνεπώς, αυτός ο πόλεμος, για να είναι νικηφόρος, δεν απαντιέται με άσφαιρα πυρά, με «τσαμπουκάδες» από τα κανάλια, με τη λογική «ο καθένας να φυλάει το μαγαζί του».

4. Συναδέλφισσες, συνάδελφοι δεν χρειάζεται ούτε απογοήτευση, ούτε μοιρολατρία! Συσπειρωνόμαστε στην ΕΛΜΕΖ. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, με όσους μιλάνε καθαρά και θέλουν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανασύνταξη του κινήματος.

Έφτασε  η ώρα, πιο αποφασιστικά, να παραμερίσουμε τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα κατάσταση και που μας οδηγούν από ήττα σε ήττα. Δεν τις εμπιστευόμαστε άλλο!

Η ανάγκη να ενισχυθεί η κατεύθυνση που προτείνουμε στο κίνημα
προβάλλει καθαρά από παντού.