Απόφαση-πρόταση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕΖ προς τη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ			Ζάκυνθος, 17/10/2013
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ (Ε.Λ.Μ.Ε.Ζ.)			Αρ. Πρωτ.:127
Πληροφορίες	:	Προβής Φώτης	ΠΡΟΣ: Σχολεία Β΄θμιας Εκπ/σης
Τηλέφωνο	:	6978936176	Κοιν: MME
Site	:	http://elmez.blogspot.gr
e-mail	:	elmezante@yahoo.gr

ΘΕΜΑ: «Απόφαση-πρόταση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕΖ προς τη Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ»

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ζακύνθου, κατά πλειοψηφία, εκτιμά ότι η παρακαταθήκη που αφήνουν οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος είναι θετική: χιλιάδες εκπαιδευτικοί πήραν μέρος στην απεργία, στις Γ.Σ., στα συλλαλητήρια, στη συζήτηση για την οργάνωση, για το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των πρόσφατων κινητοποιήσεων. 

 

Εκφράστηκε καθαρά η εναντίωση στη βάρβαρη πολιτική της συγκυβέρνησης, που συντρίβει ζωές και δικαιώματα. «Σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» αποτέλεσαν οι χιλιάδες απολύσεις συναδέλφων από τα ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ, η γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια, η γενικευμένη εφαρμογή της κινητικότητας, που υλοποιείται ήδη με τις υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών στην Α/θμια και στη Β/θμια Εκπαίδευση. 

 

Ο νόμος για το Λύκειο, που αποτελεί νέα αντιδραστική τομή στην εκπαίδευση και θα έχει σαν αποτέλεσμα να πεταχτούν χιλιάδες φτωχόπαιδα στην ψευτοκατάρτιση κι εκτός σχολείου, κάνει φανερό ότι η κατάσταση στο σχολείο θα χειροτερεύει.

Οι βάρβαρες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών (κατάργηση μονιμότητας, κινητικότητα, απολύσεις) αποτελούν αναπόσπαστη πλευρά του «νέου σχολείου». 

 

Είναι η στρατηγική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων στην εκπαίδευση. Αυτή η στρατηγική φέρνει τις απολύσεις, που δε θα σταματήσουν εδώ, είχαν δρομολογηθεί πολύ πριν από την κρίση και τα Μνημόνια. Δεν είναι αποτέλεσμα απλά του Μνημονίου όπως σκόπιμα στηρίζουν οι πλειοψηφικές ηγεσίες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. 

 

Οι αντιδραστικές αλλαγές στην Εκπαίδευση απορρέουν από τις αντιδραστικές εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, συνδέονται με το τι εργατικό δυναμικό, σε ποιους τομείς και με ποιους όρους έχουν ανάγκη οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες για να μεγαλώσουν την κερδοφορία τους, να αντεπεξέλθουν στον ανελέητο ανταγωνισμό.

Είναι μέτρα που έχουν υλοποιηθεί σε όλες τις χώρες της ΕΕ, με ή χωρίς Μνημόνια, εδώ και χρόνια. Είναι αυτή η στρατηγική που υπηρετούν με συνέπεια και συνέχεια οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αυτή τη στρατηγική με διάφορες διαχειριστικές παραλλαγές στήριξε και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της ΕΕ. Αυτή τη στρατηγική διαχρονικά αποσιώπησαν και μέσα στον απεργιακό αγώνα, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.

Όσο το κίνημα θα αγανακτεί μόνο για τις καταστροφικές συνέπειες κι όχι για την πολιτική που τις γεννά και όσο η αντιδραστική στρατηγική κεφαλαίου - κυβέρνησης - ΕΕ δε θα μπαίνει στο επίκεντρο της οργάνωσης της πάλης, τόσο θα μένει εγκλωβισμένο στην ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση κυβερνήσεων και κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου. 

 

Δε θα είναι σε θέση να αναμετρηθεί με την επίθεση που δέχεται, θα παραμένει μακριά από τους φυσικούς του συμμάχους, μαθητές, γονείς, το λαό μας που βλέπει τη μόρφωση και τη ζωή των παιδιών του να τσακίζονται.

Θα δυναμώνουν οι αυταπάτες ότι με εναλλαγές κυβερνήσεων του παλιού δικομματισμού και του νέου διπολισμού, με κάπως διαφορετική διαχείριση, χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια, μπορούν να δοθούν λύσεις στα προβλήματα, να σταματήσουν οι απολύσεις, να «μετριαστεί» ο ταξικός χαρακτήρας του σχολείου. Όμως, το δρόμο αυτό, το κίνημα στον κλάδο μας τον περπάτησε για χρόνια και το αποτέλεσμα ήταν να είμαστε σήμερα με την πλάτη στον τοίχο!

Τις αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράστηκαν σε αυτό τον απεργιακό κύκλο, οι δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ, και ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ, ως πλειοψηφία στη ΔΟΕ, δεν μπόρεσαν, ούτε μπορούσαν να τις προσανατολίσουν σωστά, να τις στηρίξουν ουσιαστικά και πρακτικά, να οργανώσουν τους απαραίτητους ελιγμούς, όπως και τις απαραίτητες συμμαχίες, ώστε να αποκτήσει ο αγώνας αντοχή.  

 

Είναι εκείνες οι δυνάμεις που για χρόνια συγκροτούσαν από κοινού πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ κι έχουν αποσπάσει τα συγχαρητήρια των κυβερνήσεων, για τη βοήθεια που έδωσαν να υλοποιηθούν στην πράξη, μέσα στο σχολείο, οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις (ευρωπαϊκά προγράμματα, ΖΕΠ, αξιολόγηση κ.ά.).

Η ένταση της επίθεσης γέννησε και θα ξαναγεννήσει αγωνιστικές διαθέσεις, ξεσπάσματα. Ο κλάδος πρέπει χωρίς να χάνει χρόνο να προετοιμαστεί από τα κάτω, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις ΕΛΜΕ και στους ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ, δείχνοντας τον ένοχο και τις αιτίες που φτάσαμε έως εδώ, τη διέξοδο που ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Έχουμε σήμερα και την πείρα και το υλικό να την οικοδομήσουμε! Μέσα στην πάλη μαζί με τους γονείς, την εργατική τάξη και τα φτωχά - λαϊκά στρώματα, μαζί με τους μαθητές μας για το σχολείο και τη ζωή των αναγκών μας!

Απέναντί μας, έχουμε κυβέρνηση-ΕΕ-πλουτοκρατία, έναν αντίπαλο ισχυρό και αδίστακτο. Έχει σχέδιο και στόχο να τσακίσει το κίνημα. Αυτός ο πόλεμος, για να είναι νικηφόρος απαιτεί ρήξη με τη στρατηγική των μονοπωλίων και το πολιτικό τους προσωπικό. Να κάνει κουμάντο ο λαός στον πλούτο που παράγει, για να σχεδιάσει την οικονομία και το σχολείο που έχει σήμερα ανάγκη. Τέτοιο κίνημα χρειάζεται σήμερα!

Είναι ανάγκη οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους και το λαό να ανατρέψουν την αντιλαϊκή καταιγίδα που ετοιμάζουν Κυβέρνηση και Ε.Ε.

Η επίθεση που δέχονται από Κυβέρνηση-Μονοπώλια-Τρόικα οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ξεκομμένη από την επίθεση που δέχονται οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, οι άνεργοι. οι φτωχοί αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι. Είναι σαφές ότι η επίθεση από τους μονοπωλιακούς ομίλους, την κυβέρνηση και την Τρόικα γίνεται πιο εντατική, παρά την προπαγάνδα ότι δήθεν τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία.  

 

Τα ψέματα αυτά τα έχουμε ξανακούσει. Η Γενική Απεργία στις 6 Νοέμβρη έχει στόχο να κάνει το σύνολο του εργατικού κινήματος ισχυρότερο, προκειμένου να καθυστερήσει τα μέτρα, και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να ανατραπούν και μαζί τους η σημερινή και όλες οι επόμενες κυβερνήσεις-διαχειριστές του βάρβαρου συστήματος.

Η επίθεση είναι ενιαία και για αυτό ενιαία πρέπει να είναι η απάντησή μας.

Για το λόγο αυτό πυρήνας των διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι:

· η ανάκληση των απολύσεων σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα,

 
· το σταμάτημα των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα,

· τα κονδύλια να καλύπτουν τις βασικές ανάγκες σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια,

· η υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μαζί και ΕΓΣΣΕ και η κατάργηση των αντεργατικών νόμων για τις συμβάσεις,

· η προστασία των ανέργων, επίδομα και ιατροφαρμακευτική κάλυψη,

· κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων,

· αποκατάσταση των περικοπών και επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης,

· επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών από κράτος και εργοδότες,

· κατάργηση όλων των χαρατσιών,

· αποτροπή των κατασχέσεων και πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών οικογενειών.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕΖ εκτιμά ότι οι πρόσφατοι αγώνες των καθηγητών και η έκβασή τους θέτουν επί τάπητος την ανάγκη της ανασύνταξης του κινήματος στους εξής βασικούς άξονες:

· Κοινοί στόχοι πάλης και ενιαίοι αγώνες με τα σύμμαχα με την εργατική τάξη λαϊκά στρώματα.

· Μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα και στις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος και των αγώνων.

· Αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης του κινήματος και όχι εγκλωβισμού του στα αστικά κόμματα και στις ενδοαστικές αντιθέσεις. Δεν είναι δουλειά του κινήματος να ανεβοκατεβάζει τις κυβερνήσεις-υπηρέτες των μονοπωλίων και της Ε.Ε.

· Ήττα και περιορισμός, περιθωριοποίηση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού - και αποφασιστική ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων. Οι κινητοποιήσεις απέδειξαν ότι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, σε όλες τις εκφράσεις του, αποτελούν μέρος του προβλήματος.

Οι εργαζόμενοι, παρά τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά τους, παρά τον ανηλεή πόλεμο που δέχονται, δεν έχουν αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητές τους, δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Μπορούν με την πάλη τους να παρέμβουν στις εξελίξεις -και στον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται με διάφορους τρόπους- να θέσουν στο κέντρο της κοινωνίας και της δράσης τους τα μεγάλα ζητήματα που τους αφορούν. Σε αυτή την προσπάθεια η Γενική Απεργία στις 6 Νοέμβρη μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο.

Πρόγραμμα δράσης

1. Συμμετοχή στην αντιφασιστική εβδομάδα (21-25 Οκτώβρη) που οργανώνεται από την ΕΛΜΕΖ στα σχολεία. Ενεργοποιούμε τους μαθητές με δράσεις (προβολή ταινιών, ανάλυση λογοτεχνικών κειμένων ή ποιημάτων ή όποιο άλλο πρόσφορο τρόπο) για να ευαισθητοποιηθούν και να αντιληφθούν την πραγματική φύση του φασισμού και τη μήτρα που τον γεννάει, τον καπιταλισμό.

2. 25 Οκτώβρη στις 8 μ.μ. συλλαλητήριο στη Νομαρχία και παρουσίαση των έργων (δοκίμια, ποιήματα, έργα ζωγραφικής, κολάζ) των μαθητών

3. Συμμετοχή στην απεργία στις 6 Νοεμβρίου.

Από το Δ.Σ.